تاریخچه ای از صنعت صدا در قرن بیستم
صنعت صدا با توجه به بخش های مهم و بسیار زیادی که دارد مسیر بسیار پر فراز و نشیبی هم طی کرده است. قطعا پرداختن به همه بخش های این صنعت موضوعی بسیار گسترده است. اما ما در این پست سعی کرده ایم که بطور بسیار کوتاهی به بخش هایی از این صنعت بپردازیم و امیدواریم که این پست برای علاقه مندان به این صنعت مفید باشد.
همه کسانی که در زمینه صدا بطور حرفه ای مشغول به فعاالیت هستند معتقدند که صدا جذابیت های بسیار منحصر بفردی دارد و به نوعی هر کسی را می تواند شیفته خو نماید.
در حال حاضر بیش از یک قرن است که پردازش سیگنال صدا بخش مهمی از سیستم های مخابراتی و تجهیزات ضبط و پخش صدا بوده است. علاوه بر این، مسائل مربوط به پهنای باند مرتبط با ضبط، انتقال و ذخیره سازی صدا، مهندسان صدا را از همان مراحل اولیه در این زمینه مشغول کرده است.
مجموعه ای از پیشرفت های مهم فن آوری در زمینه صنعت صدا راه را از گرامافون های اولیه به ضبط نوار مغناطیسی و دیسک فشرده (CD) و دستگاه های ذخیره سازی فوق العاده هموار کرد. در ادامه مروری خواهیم داشت بر تاریخچه کدینگ صدا در قرن بیستم و برخی از رویدادها و نقاط عطف اصلی را که تاریخچه ضبط و ذخیره سازی صدا را مشخص می کند، به تصویر می کشیم.
نمونههای اولیه گرامافونها
نمونههای اولیه گرامافونها در حدود سال 1877 ظاهر شدند و اولین تلاش برای بازاریابی گرامافونهای مبتنی بر سیلندر توسط شرکت گرامافون کلمبیا در سال 1889 انجام شد. پنج سال بعد، مارکونی اولین انتقال رادیویی را نشان داد که آغاز پخش صوتی بود.
“تلگرافون”، یک ضبط کننده مغناطیسی برای صدا که از سیم ثابت استفاده می کرد، در اواخر قرن نوزدهم در دانمارک به ثبت رسید.
برای شروع تاریخچه کدینگ صدا در قرن بیستم بهتر است از شرکت ماشین سخنگو ویکتور شروع کنیم که با سگ کوچک نیپر به عنوان علامت تجاری خود، در سال 1901 شروع بکار کرد.
Victor Talking Machine یک شرکت آمریکایی ضبط و تولید کننده گرامافون بود که در سال 1901 تأسیس شد. ویکتور تا سال 1929 یک شرکت مستقل بود تا اینکه توسط شرکت رادیویی آمریکا (RCA) خریداری شد و به بخش RCA Victor شرکت رادیویی آمریکا تبدیل شد.
تا اواخر سال 1968 که به RCA Records تغییر نام داد. ویکتور که در کامدن، نیوجرسی تأسیس شد، بزرگترین و معتبرترین شرکت در نوع خود در جهان بود که بیشتر به دلیل استفاده از علامت تجاری نمادین “His Master’s Voice”، طراحی، تولید و بازاریابی خط محبوب “Victrola” شناخته شد.
Odeon and His Masters Voice (HMV) موسیقی های ضبط شده را در اوایل 1900 تولید و به بازار عرضه کرد. گرامافون کابینت با بوق به نام “Victrola” تقریباً در همان زمان ظاهر شد. پخش کننده های دیسک الماس در سال 1913 به بازار عرضه شد و به دنبال آن تلاش هایی برای تولید صدا روی فیلم برای فیلم های سینمایی انجام شد.
نقاط عطف دیگر شامل اولین انتقال تجاری در پیتسبورگ و ظهور تقویت کننده های عمومی است. مواد ضبط شده الکتریکی در دهه 1920 ظاهر شد و اولین صدا روی فیلم در اواسط دهه 1920 توسط برادران وارنر نمایش داده شد. کاربردهای سینمایی در دهه 1930 پیشرفتهایی را در فناوریهای بلندگو ترویج کردند که منجر به توسعه مفاهیم شبکه ووفر، توییتر و متقاطع شد.
پیشنهاد ویژه
به شما پیشنهاد می کنیم دوره آموزش نرم افزار اودئون ODEON را دیدن نمایید.
جوک باکس برای موسیقی نیز در دهه 1930 ظاهر شد. ضبط نوار مغناطیسی در آلمان در دهه 1930 توسط BASF و AEG نشان داده شد نمایش صدای استریو با کیفیت بالا (Hi-Fi) در اواخر دهه 1940 باعث توسعه تقویت کننده ها، بلندگوها و ضبط صوت های حلقه به حلقه برای مصارف خانگی در دهه 1950 هم در اروپا و هم در اروپا شد.
ایالات متحده آمریکا. در همین حال، کلمبیا صفحه وینیل 33 دور در دقیقه (LP) را تولید کرد، در حالی که رقیبش RCA Victor فرمت فشرده 45 دور در دقیقه را تولید کرد که فروش آن با ظهور موسیقی راک اند رول افزایش یافت. پیشرفتهای فناوری در اواسط دهه 1950 منجر به ظهور رادیوهای فشرده مبتنی بر ترانزیستور و بلافاصله پس از آن پخشکنندههای نوار کوچک شد.
در سال 1963، فیلیپس فرمت نوار کاست فشرده را با پخشکنندههای قابل حمل سری EL3300 (که در ایالات متحده با نام Norelco به بازار عرضه میشود) معرفی کرد که با لوازم جانبی برای مصارف خانگی، قابل حمل و ماشین به موفقیتی فوری تبدیل شد.
هشت نوار کاست آهنگ در اواخر دهه 1960 عمدتاً برای استفاده از اتومبیل رایج شدند. سیستم Dolby برای کاهش نویز کاست فشرده نیز نقطه عطفی در زمینه پردازش سیگنال صوتی بود. در همین حال، پخش FM که قبلاً اختراع شده بود، در دهه 1960 و 1970 با انتقال استریو آغاز شد.
فنآوریهای هد نوار مارپیچی که در دهه 1960 در ژاپن اختراع شدند، قابلیتهای ضبط پهنای باند بالا را فراهم کردند که ضبطکنندههای نوار ویدئویی را برای استفاده خانگی در دهه 1970 فعال کردند (به عنوان مثال، فرمتهای VHS و بتا). این فناوری همچنین در دهه 1980 برای ضبط استریو PCM صوتی مورد استفاده قرار گرفت.
فناوری دیسک فشرده لیزری
فناوری دیسک فشرده لیزری در سال 1982 معرفی شد و در اواخر دهه 1980 به فرمت ترجیحی برای ضبط استریو Hi-Fi تبدیل شد. دستگاههای کاست فشرده آنالوگ، ضبطکنندههای حلقه به حلقهای با کیفیت بالا، صفحههای گردان گران قیمت و تقریباً تمام دستگاههای ضبط آنالوگ در اواخر دهه 1980 شروع به محو شدن کردند.
راه اندازی فرمت صوتی دیجیتال CD در مقدمه xvii در دهه 1980 مصادف با ظهور رایانه های شخصی بود و همه جنبه های ضبط و توزیع موسیقی را به خود اختصاص داد. پخش سی دی به زودی بر صنعت برودکست، اتومبیل، استریو خانگی و وینیل آنالوگ تسلط یافت.
فرمتهای کاست فشرده به یادگاری از دوران قدیمی تبدیل شدند و در نهایت از فروشگاههای موسیقی ناپدید شدند. سیستمهای نوار صوتی دیجیتال (DAT) که با فناوری سر نوار مارپیچ فعال میشوند نیز در دهه 1980 معرفی شدند، اما به دلیل قوانین سختگیرانه حق چاپ و مالیاتهای بسیار زیاد، از نظر تجاری ناموفق بودند.
پیشرفتهای موازی در فرمتهای ویدئویی دیجیتال برای فناوریهای دیسک لیزری شامل کار در سیستمهای فشردهسازی صدا بود. مقالات تحقیقاتی فشردهسازی صدا عمدتاً در دهه 1980 در کنفرانسهای IEEE ICASSP و انجمن مهندسی صدا توسط نویسندگان چندین آزمایشگاه تحقیق و توسعه از جمله دانشگاه ارلانگن-نورنبورگ و Fraunhofer IIS، AT&T Bell Laboratories و Dolby Laboratories ظاهر شدند.
تحقیقات فشرده سازی صدا یا کدگذاری صوتی، هنر نمایش یک سیگنال صوتی با کمترین تعداد بیت های اطلاعاتی در حالی که وفاداری آن حفظ می شود، در اواخر دهه 1980 و 1990 جهش های کوانتومی را پشت سر گذاشت.
اگرچه در ابتدا بیشتر الگوریتمهای فشردهسازی صدا به عنوان بخشی از استانداردهای فشردهسازی ویدیوی حرکتی دیجیتال، به عنوان مثال، سری MPEG توسعه داده شدند، اما این الگوریتمها در نهایت به عنوان فناوریهای مستقل برای ضبط و پخش صدا مهم شدند.
پیشرفت در فنآوریهای VLSI، روانآکوستیک و نمایش سیگنالهای فرکانس زمانی کارآمد، مجموعهای از الگوریتمهای فشردهسازی بلادرنگ مقیاسپذیر را برای استفاده در برنامههای صوتی و سینمایی ممکن کرد.
در دهه 1990، ما شاهد ظهور اولین محصولاتی بودیم که از فرمت های صوتی فشرده مانند MiniDisc (MD) و کاست فشرده دیجیتال (DCC) استفاده می کردند. قابلیت پخش صدا و ویدئو رایانه شخصی و گسترش محتوای چندرسانه ای از طریق اینترنت تأثیر عمیقی بر فناوری های فشرده سازی صدا داشت.
پیشنهاد ویژه
به شما پیشنهاد می کنیم دوره آموزش نرم افزار اودئون ODEON را دیدن نمایید.
نهایت فشرده سازی
MPEG-1 که در واقع پروژه فشرده ساز معروف mp3 به حساب می آید به منظور افزایش تجربه شنیداری سینما و سینمای خانگی و ارائه واقع گرایی بیشتر از همیشه، طراحان کدک های صوتی تکنیک های پیچیده کدگذاری صوتی چند کاناله را دنباله رو خود کرد.
دهه نود دهه بسیار مهمی برای صنعت صدا بوده است و به نوعی دهه نتیجه گیری از سالها زحمت در زمینه فشرده سازی صدا بوده است. کمپانی فرانهوفر در این دهه توانست قلب تپنده کدک های فشرده سازی کنونی یعنی AAC را طراحی نماید.
گروه استانداردسازی MPEG در این دهه توانست در اواسط دهه 1990، استانداردهایی برای رمزگذاری 5.1 کانال صوتی جداگانه در MPEG-2 BC و بعداً MPEG-2 AAC منتشر کند.
در همین دهه الگوریتمهای چند کانالی اختصاصی نیز توسط آزمایشگاههای Dolby (AC-3)، سیستم تئاتر دیجیتال (DTS)، Lucent (EPAC)، سونی (SDDS) و مایکروسافت (WMA) توسعه و تجاری شدند. و راه را برای صدای چند کاناله Multichannel هموار سازند.
Dolby Labs، DTS، Lexicon و سایر شرکتها نیز الگوریتمهای upmix کانال 2:N را معرفی کردند که قادر به ترکیب نمایش فراگیر چند کاناله از محتوای استریو معمولی (مانند Dolby ProLogic II، DTS Neo6) بودند.
شتاب و استانداردها و قالب های جدید در اوایل دهه 2000 ظاهر شد. به طور خاص، کدگذاری بدون اتلاف چند کاناله مانند DVD-Audio (DVD-A) و Super-Audio-CD (SACD) ظاهر شد.
صنعت صدا در قرن بیستم مسیر بسیار پر فراز و نشیبی را طی نموده است و از گرامافون ها خود را به صدا دیجیتال و فرمت های فشرده سازی پیشرفته ای همچون AAC برساند و این میزان تغییر در زمانی به اندازه یک قرن از حیاط بشری بطول انجامیده است.
در این مطلب سعی شد بطور خلاصه مروری کنیم بر تاریخچه کدینگ صدا در قرن بیستم که البته امیداوریم بتوانیم این مطلب را در آینده تکمیل تر نموده و جزئیات بیشتری را در زمینه میکروفن ها و بلندگو ها و سایر تجهیزات این صنعت را به این مطلب اضافه نموده و آن را در اختیار علاقه مندان به این صنعت قرار دهیم.